მაკოცე!… დაირღვევა მისჯილი დუმილი, მაკოცე, მომიკალი დიდი ხნის წყურვილი… მაკოცე, დავივიწყებ დაკარგულ საათებს, არ მინდა ეს გრძნობა ოდესმე დამთავრდეს… მაკოცე… შენს თვალებში ნაღველი ჩამდგარა, გაკოცებ!… მეც მოგირჩენ ტკივილებს პატარავ… ღამდება, მთვარის შუქი ცის ჩრდილებს აცოცხლებს, ვიძინებ, გევედრები ძილის წინ მაკოცე, ხომ იცი შენი კოცნა მკვდარსაც კი მაცოცხლებს….
ევედრებოდა ღმერთს ქურდი ბიჭი სანთლებს უნთებდა ხვთისმშობლის ხატებს, შეყვარებულზე ფიქრობდა იგი, ცხელი ცრემლები უვსებდა თვალებს! ტაძარში სანთელი იწვოდა ნელა თითქოს სიყვარულს ეკიდა ცეცხლი და იმ ერთ სანთელს უცქერდა ყველა ქურდმა ბიჭმა კი დაწერა ლექსი: "ჩემო სიცოცხლევ როგორ მიყვარხარ შენზე ფიქრებით არ ყოფნის გონი მე უშენოდ ხომ ვეღარ ვიცოცხლებ და თავს მოვიკლავ... მოვიკლავ მგონი! თუ კი სიყვარულმაც ტანჯვა მომიტანა რისთვის გამაჩინე ამ ქვეყნად დედა? ჩემმა დაბადებამ შენ რა მოგიტანა?. ღმერთო დიდებულო მიმყოფე კარგად მიეც გზა ხსნილი და მარადისი ვისთვისაც დამითმია ეს ჩემი გული და ვინც მეყვარება კუბოს კარებამდე ლოცვა მიუვლინე ყოვლად წმინდისაგან გფარავდეს ხვთისმშობლის მადლი" ასე ლოცულობდა ის ქურდი ბიჭი და შესცქეროდა ხვთისმშობლის ხატებს "რა არის ქალი?!" ფიქრობდა იგი"
